بودعك للشاعر مجدي حسن
قصيدة / بودعك
بودعك حبيبى لمأواك الأخير
بعدك ما بقتش هفرح ولا انشغل واغير
واغلى حته منى راحت غصب عنى
حبيبى ليه تسيبنى بعد الحب الكبير
رجعت لبيتنا وحدى بدموع بتشق خدى
نفسى تبلعنى ارضى وروحى معاك تطير
كانت عالحيطه صورتك مخبينى فى حضنك
مناكنت حته منك وضى سماك وارضك
هاجمتنى الذكريات.شلال من الذكرى
وسنين عمرى اللى فات ما لهاش خلاص بكره
مشهد بيمر ورا التانى يمكن دا يخفف حرمانى
ولقيت نفسى حاضنه ملابسك
بسمع صوتك واسمع همسك
حبيبى سايبلى ايه من بعدك اعيش عليه
غير كل ركن شافنا وايه كان بيننا فيه
سايب لمسة ايديك وجمال نظرة عينيك
وهدوءك وقت غضبى لما اتدلل عليك
ولما اقول بحبك تقول بتحب موت
واتاريك حاسس حبيبى هتسيبنى ويوم تموت
باسمع صوتك فى قلبى باسمى بينادينى
واشعر باديك ياحبى بتمسح دمع عينى
استنانى انا جيالك استنانى
استنانى مهما يطول من عمر زمانى
يمكن نقدر تانى نعيش يمكن ارجع حضنك تانى
يمكن ربى ما يحرمنيش والقا معاك فى الجنه مكانى
استنانى استنانى
شعر/ مجدى حسن
تعليقات
إرسال تعليق