اعترافات شاعر للشاعر مجدي حسن

 قصيدة / اعترافات شاعر

مش كل حروف يكتبها الشاعر بتعبّر عن نفسُه

بيبان عايش احلى مشاعر رغم عذابُه ويأسُه

انا شاعر ماسِبتش حرف يوصف حب ماكتبتوش

لكن عمرى ما دُقت الحب طول عمرى ما جرّبتوش

بيسكُننى حنان وحنين 

بيجروا ف دمى فى الشرايين

بعيش فى الحلم كام قصه واقوم ناسى بعيش مع مين

وبرسم بالقلم اشواق

بينقلها على الاوراق

وبوصف رعشة اللمسه

وبوصف فرحة العشاق.

واصور نشوة الهمسه

وقصه بين لقى وفراق

مافيش انسانه خطفتنى

فى بحر العشق ورمتنى

وبسكنها وسكنتنى

وكل اللى بيقرالى بيحسدنى على الاحلام

يقول مشغول وانا خالى يقول عايم فى بحر غرام

انا شاعر بإلهامى بشوف وبحس واتأثر

بعيش حبى فى احلامى

وعمر الحلم ما اتفسر

عروسة بحر فى خيالى

مافيش فى الدنيا فيها مثيل

اقول ربى بعتهالى تعوض صبر عمر طويل

انا العاشق وعشقى ع الورق مكتوب

لا انا مفارق ولاحابب ولا محبوب

انا اللى بعيش على احساس حبيب غيرى

كما الدرويش ولا فكرت فى مصيرى

وبفرح لما اشوف قلبين بيتعاهدوا

حبيب حاضن حبيب

بالعين

يصونوا ف قُربه وفبُعده

انا عاشق ومش عارف

ليه دايما م الهوى خايف

وساكن كهف مش شايف عيون حواليّا وشفايف

شعر / مجدى حسن