حكاية عهد للشاعر مجدي حسن

 قصيدة / حكاية عَهد

بيسألنى بحبُه بجد

بَفكّر فى السؤال والرد

وقبل ما اقول ولا كِلمه

لقيت قلبى سبقنى ورَد

اسمّيه ايه دفا عُمرى

وقَبلَك كُنت حاسه ببرد

وبَسهر ليه مع قَمرى

وليه بيزيد معاك النبض

ولحظه عن عيونى تغيب بشوفنى غريبه وماليش حد

وليه ما بخافش من كِلمه معاك غير بس كِلمة بُعد

وليه لو يوم تغيب عنّى بيدبَل فى الوجود الورد

بيسألنى سؤال وإجابتُه احساسى

وصدق العشق فى مشاعرى فى نبضاتى وانفاسى

فى يوم اختارتُه م الدنيا صديق وحبيب

لاغاب عن بالى ولا ثانيه بعيد وقريب

بيسألنى وكل ما فيّا

بيجاوب دا نور عينى

بيسألنى وحبُه فقلبى  بيشاغب شرايينى

وصَلَك ياحبيبى الرد

غرام نادر ظَهر ع الأرض

حنان وأمان ف حدوته

وَلَد عاشق وبنوته

وأرواحهم بتحضُن بعض

لكل روحين هيحكوها

وكل اتنين يسمّوها

حكاية عَهد

شِعر / مجدى حسن