اعترافات شاعر للمبدع الشاعر مجدي حسن
قصيدة / اعترافات شاعر
مش كل حروف يكتبها الشاعر بتعبّر عن نفسُه
بيبان عايش احلى مشاعر
رغم عذابُه ويأسُه
انا شاعر ماسيبتش حرف يوصف حُب ماكتبتوش
لكن عمرى مادُقت الحُب طول عمرى ماجربتوش
بيسكُننى حنان وحنين
بيجروا ف دمى فى الشرايين
بعيش ف الحلم كام قصه واقوم ناسى بعيش مع مين
وبرسِم بالقلم أشواق
بينقلها على الأوراق
وبوصِف رعشة اللمسه
وبوصف فرحة العشاق واصوّر نشوة الهمسه
وقصه بين لقا وفراق
حروفى للحبايب ورد
تدفيهم فى عز البرد
ايدين حبيبين بتحضُن بعض
قلوب فوق السحاب طايرين وانا وقلبى نعيش ع الأرض
مافيش انسانه خطفتنى فى بحر العشق ورميتنى
وبسكنها وسكنتنى
وكل اللى بيقرالى بيحسدنى على الأحلام
يقول مشغول وانا خالى يقول عايم فى بحر غرام
انا شاعر بإلهامى بشوف وبَحِس واتأثر
بعيش حبى فى احلامى وعُمر الحلم ما اتفسر
عروسة بحر فى خيالى مافيش فى الدنيا ليها مثيل
اقول ربى بعتهالى
تعوض صبر عُمر طويل
تغيب عن عينى فى نهارى
وتظهرلى فى حلم الليل طويل
انا العاشق وعشقى ع الورق مكتوب
لا انا مفارق ولا حابب ولا محبوب
انا اللى بعيش على احساس حبيب غيرى
كما الدراويش ولا فكّرت فى مصيرى
وبفرح لمّا اشوف قلبين بيتعاهدوا
حبيب حاضن حبيب بالعين يصونُه ف قربُه وف بُعده
انا عاشق ومش عارِف
ليه دايما م الهوى خايف
وساكن كهف مش شايف عيون حواليه وشفايف
شعر / مجدى حسن
تعليقات
إرسال تعليق