وجع للشاعر مجدي حسن

 قصيدة / وَجَع

عَقلى صغيّر ع التفكير والأوجاع جوّايا كتير

ليه جِبتونى وسَلمتونى لحياه مَبقاش فيها ضَمير

كان نِفسَك تِبقالَك عِزوه وعيالَك حواليك بالكوم

فاكِر يَعنى الدُنيا بتسوىَ ومافيش فيها أى هموم

كُل طفولتى عَذاب فى عَذاب وحروف أحزان تِملا كِتاب

عارِف يابا اللى محَزنّى لمّا بَشوف اطفال من سِنّى

طِفل وحيد او بَس اتنين عُمر طفوله سَعيد عايشين

لِعب فى نادى وفَرح سنين

وِسط رعايه وحُب حقيقى وانا مِش شايف نور فى طريقى

نِفسى أحِس بطَعم العيد والبِس زى  صحابى  جديد

نِفسى أدوق طَعم الشيكولاته وأعيش سِنّى بكُل بَساطَه

واصحىَ وانام من غير مواعيد

م النوم بَصحا ونِفسى انام مع انى بعيش فى الاحلام

واجرى بسُرعه وقلبى حزين بصعوبه بَكسَب قرشين

بيهم اساعد باقى اخواتى لولا وجودى  هياكلوا منين

ايوا الرِزق بوَعد خالِقنا شَرط السَعى كمان مَكتوب

نِهرَب م الفَقر اللى خانِقنا طِفلين يوفوا بالمطلوب

شِعر / مجدى حسن